ꙗзꙑци

ꙗзꙑци (język staroruski)

transliteracja:

jazyci

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski, liczba mnoga

(1.1) rel. poganie

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) M. i W. lm od: ꙗзꙑкъ

odmiana:

(1.1) blp,

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	ꙗзꙑци
dopełniacz	ꙗзꙑкъ
celownik	ꙗзꙑкомъ
biernik	ꙗзꙑкꙑ
narzędnik	ꙗзꙑкꙑ
miejscownik	ꙗзꙑцѣхъ
wołacz	ꙗзꙑци

przykłady:

(1.1) Сиѩ посъла Иісусъ, заповѣдавъ имъ глаголѩ: на пѫть ꙗзꙑкъ неидѣте, и въ градъ самареискъ не вънидѣте. → Tych dwunastu Jezus wysłał i rozkazał im, mówiąc: Nie wchodźcie na drogę pogan i do żadnego miasta Samarytan nie wchodźcie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) ꙗзꙑчьникъ m

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ꙗзꙑкоболѣзниѥ n, ꙗзꙑкоболѣзньствиѥ n, ꙗзꙑковрѣдиѥ n, ꙗзꙑчьникъ m, двоꙗзꙑчьникъ m, иноꙗзꙑчьникъ m, остроꙗзꙑчьство n, приꙗзꙑчьница ż

zdrobn. ꙗзꙑчькъ m

przym. ꙗзꙑкосвѣтообразьнъ, ꙗзꙑчьнъ, ꙗзꙑчьскъ, двоꙗзꙑчьнъ, иноꙗзꙑчьнъ, поздьноꙗзꙑчьнъ, ꙗзꙑкоболивъ, моудьноꙗзꙑчьнъ

przysł. ꙗзꙑчьскꙑ

związki frazeologiczne:

etymologia:

znaczenie "poganie" to pożyczka semantyczna ze scs. ѩзꙑци lm → poganie (lp → język; naród), co kalkuje gr. ἐθνικός → poganin < gr. ἔθνος → naród

uwagi:

źródła: