繁体字

繁体字 (język chiński standardowy)

汉字的基本字体：上面一行是繁体字(1.1)，下面一行是简体字

zapis:

uproszcz. 繁体字, trad. 繁體字

wymowa:

pinyin fántǐzì (fan2ti3zi4); zhuyin ㄈㄢˊ ㄊㄧˇ ㄗˋ

znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) odmiana pisma chińskiego, w której znaki mają tradycyjną postać, zapis tradycyjny

odmiana:

przykłady:

(1.1) 在台湾，写字人用繁体字。(zài táiwān, xiězì rén yòng fántǐzì) → Na Tajwanie korzysta się z zapisu tradycyjnego.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) 正体字•老字

antonimy:

(1.1) 简体字

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

złożenia:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

chiń. 繁 + 体 + 字 → złożony, skomplikowany + styl + znak, pismo (dosł. pismo w stylu złożonym)

uwagi:

zob. też tradycyjne pismo chińskie w Wikipedii

źródła: