קענען

קענען (jidysz)

(4.1) זיי קענען זיך

transliteracja:

YIVO: kenen; polska: kenen

wymowa:

IPA: /ˈkɛnɛn/; IPA: [ˈkɛnən]

znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) znać

czasownik modalny

(2.1) móc, potrafić, umieć, być w stanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

(3.1) umiejętność, znajomość, wiedza

czasownik zwrotny

(4.1) קענען זיך → znać się (z kimś)

(4.2) קענען זיך → znać się (na czymś)

odmiana:

(1) lp איך קען, דו קענסט, ער / זי / עס קען ‖ lm מיר קענען, איר קענט, זיי קענען ‖ fp האָבן + געקענט

(2) lp איך קען, דו קענסט, ער / זי / עס קען ‖ lm מיר קענען, איר קענט, זיי קענען ‖ fp האָבן + געקענט / געקאָנט

(4) lp איך קען, דו קענסט, ער / זי / עס קען ‖ lm מיר קענען, איר קענט, זיי קענען ‖ fp האָבן + געקענט

przykłady:

(1.1) איך קען ניט קיין וואָרט אויף יאַפּאַניש.‏ → Nie znam ani słowa po japońsku.

(2.1) קען ער שוין לייענען?‏ → Czy on już umie czytać?

(2.1) עס קען זײַן אַז ער איז דאָ.‏ → Możliwe, że on tu jest.

(2.1) עס קען ניט זײַן.‏ → To niemożliwe., Nie może być.

składnia:

(1.1) B. + קענען → znać + B.

(2.1) bezok. + קענען → móc / potrafić + bezok.

(4.2) קענען זיך אויף → znać się na + Ms.

kolokacje:

(1.1) קענען ענגליש → znać (język) angielski

(1.1) קענען עבֿרי → znać pismo hebrajskie, umieć czytać (po hebrajsku)

(2.1) טאָן וואָס מע קען → zrobić (wszystko), co możliwe / co się da

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. קענטעניש, קענער

czas. אָנערקענען, באַקענען, דערקענען

przym. קענטיק, קענטלעך

przysł. קענטיק

związki frazeologiczne:

ניט קענען קיין צלם פֿון קיין אַלף → być analfabetą / nieukiem

קענצייכן → znak szczególny, znak rozpoznawczy

etymologia:

(1.1) śwn. kennen, por. niem. kennen

(2.1) śwn. künnen, por. niem. können

uwagi:

Wariant: קאָנען (konen).

źródła: