чараўнік

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

чараўнік (język białoruski)[edytuj]

transliteracja:
čaraŭnìk
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) czarownik[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) вядзьмар, вядзьмак
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. чараўніцтва n, чараўнічасць ż, чары lm, чараванне n
forma żeńska чараўніца ż
czas. чараваць ndk.
przym. чараўніцкі, чараўнічы, чароўны
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Hasło „czarownik” w: Падручны польска-беларускі слоўнік, пад рэдакцыяй А.Обрэмбскай-Яблонскай і М.Бірылы, „Ведза Повшэхна”, Варшава 1962, s. 76.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=чараўнік&oldid=8079526”