сꙑнъ
сꙑнъ (język staro-cerkiewno-słowiański)[edytuj]
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- ⱄⱏⰺⱀⱏ
- transliteracja:
- synŭ
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) syn[1][2]
- (1.2) potomek, dziecko[1][2]
- (1.3) potomek rodziny, klanu[2]
- (1.4) rel. Syn Boży[2]
- (1.5) zool. młode[2]
- (1.6) archit. wieża[3][4]
- odmiana:
- (1.1-6) deklinacja II (u-tematyczna)
przypadek liczba pojedyncza liczba podwójna liczba mnoga mianownik сꙑнъ сꙑнꙑ сꙑнове dopełniacz сꙑноу сꙑновоу сꙑновъ celownik сꙑнови сꙑнъма сꙑнъмъ biernik сꙑнъ сꙑнꙑ сꙑнꙑ narzędnik сꙑнъмь сꙑнъма сꙑнъми miejscownik сꙑноу сꙑновоу сꙑнъхъ wołacz сꙑноу сꙑнꙑ сꙑнове - lub deklinacja I (o-tematyczna)
przypadek liczba pojedyncza liczba podwójna liczba mnoga mianownik сꙑнъ сꙑна сꙑни dopełniacz сꙑна сꙑноу сꙑнъ celownik сꙑноу сꙑнома сꙑномъ biernik сꙑнъ сꙑна сꙑнꙑ narzędnik сꙑномъ сꙑнома сꙑнꙑ miejscownik сꙑнѣ сꙑноу сꙑнѣхъ wołacz сꙑне сꙑна сꙑни
- przykłady:
- składnia:
- antonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1-5)
- (1.6)
- uwagi:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1
Hasło „сꙑнъ 1” w: Старославянский словарь (по рукописям X‒XI веков), red. Р. М. Цейтлин, Р. Вечерка, Э. Благова, Русский язык, Moskwa 1994, ISBN 5-200-01113-2, s. 675.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Hasło „сꙑнъ1” w: GORAZD.
- ↑ Hasło „сꙑнъ 2” w: Старославянский словарь (по рукописям X‒XI веков), red. Р. М. Цейтлин, Р. Вечерка, Э. Благова, Русский язык, Moskwa 1994, ISBN 5-200-01113-2, s. 676.
- ↑ Hasło „сꙑнъ2” w: GORAZD.
- ↑ 5,0 5,1 Václav Machek, „Graeco-slavica”. Listy filologické, t. 72, 1948, s. 75–76.
сꙑнъ (język staroruski)[edytuj]
- transliteracja:
- synŭ
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) syn[1]
- (1.2) potomek, dziecko[1]
- (1.3) potomek plemienia, rodziny, klanu[1]
- (1.4) określenie młodszego księcia w stosunku do wielkiego księcia[1]
- (1.5) coś blisko związanego z czymś[1]
- (1.6) rel. Syn Boży[1]
- (1.7) syn duchowy[1]
- (1.8) archit. wieża[2]
- odmiana:
- (1.1-7) deklinacja II (u-tematyczna)
przypadek liczba pojedyncza liczba podwójna liczba mnoga mianownik сꙑнъ сꙑнꙑ сꙑнове dopełniacz сꙑноу, сꙑна сꙑновоу сꙑновъ celownik сꙑнови, сꙑноу сꙑнъма сꙑнъмъ biernik сꙑнъ, сꙑна сꙑнꙑ сꙑнꙑ narzędnik сꙑнъмь сꙑнъма сꙑнъми miejscownik сꙑноу сꙑновоу сꙑнъхъ wołacz сꙑноу сꙑнꙑ сꙑнове - (1.8) deklinacja II (u-tematyczna)
przypadek liczba pojedyncza liczba podwójna liczba mnoga mianownik сꙑнъ сꙑнꙑ сꙑнове dopełniacz сꙑноу сꙑновоу сꙑновъ celownik сꙑнови, сꙑноу сꙑнъма сꙑнъмъ biernik сꙑнъ сꙑнꙑ сꙑнꙑ narzędnik сꙑнъмь сꙑнъма сꙑнъми miejscownik сꙑноу сꙑновоу сꙑнъхъ wołacz сꙑнъ сꙑнꙑ сꙑнове
- przykłady:
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1-7)
- (1.8)
- uwagi:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Hasło „сꙑнъ” w: Izmaił Sriezniewski, Матеріалы для Словаря древне-русскаго языка по письменнымъ памятникамъ, t. 3: Р — Ꙗ, Wydział Języka i Literatury Rosyjskiej Cesarskiej Akademii Nauk, Petersburg 1912, s. 872.
- ↑ Hasło „сꙑнъ” w: Izmaił Sriezniewski, Матеріалы для Словаря древне-русскаго языка по письменнымъ памятникамъ, t. 3: Р — Ꙗ, Wydział Języka i Literatury Rosyjskiej Cesarskiej Akademii Nauk, Petersburg 1912, s. 874.