огонь

огонь (język rosyjski)

transliteracja:

ogonʹ

wymowa:

IPA: [ʌˈgonʲ] ​

znaczenia:

rzeczownik nieżywotny, rodzaj męski

(1.1) ogień

(1.2) przen. gorączka

(1.3) przen. blask, ognik

(1.4) przen. ogień, zapał, werwa

odmiana:

(1.1-4)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ого́нь	огни́
dopełniacz	огня́	огне́й
celownik	огню́	огня́м
biernik	ого́нь	огни́
narzędnik	огнём	огня́ми
miejscownik	огне́	огня́х

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zdrobn. огонёк

przym. огнистый

związki frazeologiczne:

бояться как огня → bać się jak ognia • играть с огнём → igrać z ogniem • нет дыма без огня → nie ma dymu bez ognia • подливать масло в огонь → dolewać oliwy do ognia • идти в огонь и в воду → bronić • между двух огней → między młotem a kowadłem

etymologia:

od prasł. *ognь, od praindoeur. *ngnis

zob. ogień

uwagi:

źródła:

огонь (język ruski)

transliteracja:

ohon'

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) ogień

(1.2) ognisko

(1.3) pożar

(1.4) błyskawica

(1.5) światło

(1.6) źródło światła

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) огнище

(1.3) пожаръ

(1.4) молниꙗ

(1.5) светло

(1.6) светло

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

źródłosłów dla białor. аго́нь, karpatorusiń. оге́нь, ukr. вого́нь,

odziedziczone ze st.rus. огнь, z prasł. *ògňь, z prabałtosł. *úngnis, z praindoeur. *h₁n̥gʷnís

uwagi:

war. огонъ, огень

źródła: