звон

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

звон (język białoruski)[edytuj]

звон (1.1)
transliteracja:
zvon
wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) dzwon
(1.2) dzwonienie, brzęk[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) царкоўны звон → dzwon cerkiewny
synonimy:
(1.2) бразганне
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. званіца ż, званар m
zdrobn. званок m, званочак m
czas. званіць ndk.
przym. званічны, званковы
związki frazeologiczne:
званіць ва ўсе званы • малінавы звон
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Hasło „brzęk” w: Падручны польска-беларускі слоўнік, пад рэдакцыяй А.Обрэмбскай-Яблонскай і М.Бірылы, „Ведза Повшэхна”, Варшава 1962, s. 43.

звон (język rosyjski)[edytuj]

transliteracja:
zvon
wymowa:
​?/i ​?/i ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) dzwonienie
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=звон&oldid=8266598”