дзюба

дзюба (język białoruski)

дзюба (1.1)

transliteracja:

dzûba

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ornit. dziób

(1.2) przen. końcówka, koniuszek, dziób (cienki ostry koniec czegoś)

odmiana:

(1.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	дзю́ба	дзю́бы
dopełniacz	дзю́бы	дзю́б
celownik	дзю́бе	дзю́бам
biernik	дзю́бу	дзю́бы
narzędnik	дзю́бай (-аю)	дзю́бамі
miejscownik	дзю́бе	дзю́бах

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1-2) дзюбка

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. дзюбек m, дзяўбанне n

zdrobn. дзюбка

czas. дзюбаць ndk., дзюбнуць dk., дзяўбаць ndk., дзяўбці ndk.

przym. дзюбаты, дзюбасты, дзюбчасты

związki frazeologiczne:

з камарыную дзюбу

etymologia:

uwagi:

pisownia według klasycznej ortografii: дзёўб

źródła: