бяльмо

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

бяльмо (język białoruski)[edytuj]

bielmo (1.1)
transliteracja:
bâlʹmo
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) med. wet. bielmo[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) пляма
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. бялок m, бель ż, бялізна ż, белізна ż, белата ż, беласць ż, бялуха ż, бялуга ż, бяляк m, бялёк m, бялілы lm, бялільня ż, бялільшчык m, бялільшчыца ż, бяленне n
czas. бяліць ndk., выбеліць dk., набяліць dk., пабяліць dk., бялець ndk.
przym. белы, беленькі, бялюткі, бялюсенькі, белаваты, бялявы, бялізнавы, бялёсы, бялковы
przysł. бела
związki frazeologiczne:
бяльмо на воку
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Hasło „bielmo” w: Падручны польска-беларускі слоўнік, пад рэдакцыяй А.Обрэмбскай-Яблонскай і М.Бірылы, „Ведза Повшэхна”, Варшава 1962, s. 32.