богъ
богъ (język osetyjski)[edytuj]
- transliteracja:
- boǧ
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
- przykłady:
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- zapożyczenie z języków turkijskich, ostatecznie z praturk. *buka, por. tur. boğa, kaz. бұқа
- por. kurm. boxe
- zob. buhaj
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „бык” w: Wasilij Abajew, Русско-осетинский словарь, Советская энциклопедия, Moskwa 1970, s. 50.
богъ (język ruski)[edytuj]
- transliteracja:
- bohŭ
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- przykłady:
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- źródłosłów dla ukr. бог, біг, karpatorusiń. бог, białor. бог
- odziedziczone ze st.rus. богъ, z prasł. *bȍgъ
- por. ros. бог
- źródła:
- ↑
Hasło „БОГЪ1” w: Словник староукраїнської мови XIV–XV ст., Dmytro Hrynczyszyn (red.), t. 1: А – М, Naukova Dumka, Kijów, s. 105.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Hasło „богъ” w: Гістарычны слоўнік беларускай мовы, Arkadź Żurauski, Alaksandr Bułyka (red.), Mińsk.
- ↑ 3,0 3,1 Hasło „БОГЪ, БОГЬ, БУГЪ” w: Словник української мови XVI – 1-ї пол. XVII ст., Dmytro Hrynczyszyn (red.), t. 3: богъ – весъной, Інститут українознавства імені Івана Крип'якевича, 1996, ISBN 5-7702-1034-6, s. 3.
богъ (język staro-cerkiewno-słowiański)[edytuj]
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- ⰱⱁⰳⱏ
- transliteracja:
- bogŭ
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- odmiana:
- (1.1-2) deklinacja I (o-tematyczna)
przypadek liczba pojedyncza liczba podwójna liczba mnoga mianownik богъ бога боѕи dopełniacz бога богоу богъ celownik богоу, богови богома богомъ biernik богъ, бога бога богꙑ narzędnik богомъ богома богꙑ miejscownik боѕѣ богоу боѕѣхъ wołacz боже бога боѕи
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- odziedziczone z prasł. *bȍgъ → bóg; udział, dola, bogactwo, szczęście, z praindoeur. *bʰeh₂gós → udział, przydział, część, z praindoeur. *bʰeh₂g- → dzielić
- por. pol. bóg, st.czes. bóh, ros. бог (bog), słń. bọ̑g, st.nowogrod. бого
- uwagi:
- źródła:
богъ (język staroruski)[edytuj]
- transliteracja:
- bogŭ
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński, męski
- odmiana:
- (1.1-2) deklinacja I (twardotematyczna)
przypadek liczba pojedyncza liczba podwójna liczba mnoga mianownik богъ бога бози dopełniacz бога богоу богъ celownik богоу богома богомъ biernik богъ бога богꙑ narzędnik богъмь богома богꙑ miejscownik бозѣ богоу бозѣхъ wołacz боже бога бози
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- богъ даи • богъ не даи
- etymologia:
- źródłosłów dla rus. богъ > ukr. бог, біг, karpatorusiń. бог, białor. бог • ros. бог
- odziedziczone z prasł. *bȍgъ
- uwagi:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Hasło „богъ” w: Izmaił Sriezniewski, Матеріалы для Словаря древне-русскаго языка по письменнымъ памятникамъ, t. 1: А — К, Wydział Języka i Literatury Rosyjskiej Cesarskiej Akademii Nauk, Petersburg 1893, s. 137.