блѫдьничьство

блѫдьничьство (język staro-cerkiewno-słowiański)

transliteracja:

blǫdĭničĭstvo

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) prostytucja

odmiana:

(1.1) deklinacja I (o-tematyczna)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba podwójna	liczba mnoga
mianownik	блѫдьничьство	блѫдьничьствѣ	блѫдьничьства
dopełniacz	блѫдьничьства	блѫдьничьствоу	блѫдьничьствъ
celownik	блѫдьничьствоу	блѫдьничьствома	блѫдьничьствомъ
biernik	блѫдьничьство	блѫдьничьствѣ	блѫдьничьства
narzędnik	блѫдьничьствомъ	блѫдьничьствома	блѫдьничьствꙑ
miejscownik	блѫдьничьствѣ	блѫдьничьствоу	блѫдьничьствѣхъ
wołacz	блѫдьничьство	блѫдьничьствѣ	блѫдьничьства

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

scs. блѫдьничьскъ + -ьство

uwagi:

źródła: