блюдъ
блюдъ (język staro-cerkiewno-słowiański)[edytuj]
- transliteracja:
- bljudǔ
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- odmiana:
- (1.1) deklinacja I (o-tematyczna)
przypadek liczba pojedyncza liczba podwójna liczba mnoga mianownik блюдъ блюда блюди dopełniacz блюда блюдоу блюдъ celownik блюдоу блюдома блюдомъ biernik блюдъ блюда блюдꙑ narzędnik блюдомъ блюдома блюдꙑ miejscownik блюдѣ блюдоу блюдѣхъ wołacz блюде блюда блюди
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Czesław Bartula, Podstawowe wiadomości z gramatyki staro-cerkiewno-słowiańskiej na tle porównawczym, PWN, Warszawa 2004, ISBN 83-01-14280-4.
- ↑ Hasło „блюдъ” w: GORAZD.