благодѣтель
благодѣтель (język staro-cerkiewno-słowiański)[edytuj]
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- ⰱⰾⰰⰳⱁⰴⱑⱅⰵⰾⱐ
- transliteracja:
- blagodětel'ĭ
- wymowa:
- благодѣтел҄ь
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) dobroczyńca[1]
- odmiana:
- (1.1) deklinacja I (jo-tematyczna)
przypadek liczba pojedyncza liczba podwójna liczba mnoga mianownik благодѣтел҄ь благодѣтел҄ꙗ благодѣтел҄и dopełniacz благодѣтел҄ꙗ благодѣтел҄ю благодѣтел҄ь celownik благодѣтел҄ю благодѣтел҄ема благодѣтел҄емъ biernik благодѣтел҄ь благодѣтел҄ꙗ благодѣтел҄ѧ narzędnik благодѣтел҄емь благодѣтел҄ема благодѣтел҄и miejscownik благодѣтел҄и благодѣтел҄ю благодѣтел҄ихъ wołacz благодѣтел҄ю благодѣтел҄ꙗ благодѣтел҄и
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) благодатьникъ, благодавьць, благодател҄ь
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła:
- ↑
Hasło „благодѣтел҄ь” w: GORAZD.
