адовъ
адовъ (język staro-cerkiewno-słowiański)[edytuj]
- transliteracja:
- adovŭ
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- odmiana:
- (1.1-2)
odmiana prosta przypadek liczba pojedyncza liczba podwójna liczba mnoga m n ż m n ż m n ż mianownik адовъ адово адова адова адовѣ адови адова адовꙑ dopełniacz адова адовꙑ адовоу адовъ celownik адовоу адовѣ адовома адовама адовомъ адовамъ biernik адовъ адово адовѫ адова адовѣ адовꙑ адова адовꙑ narzędnik адовомь адовѭ адовома адовама адовꙑ адовами miejscownik адовѣ адовоу адовѣхъ адовахъ wołacz адовъ адово адова адова адовѣ адови адова адовꙑ odmiana złożona przypadek liczba pojedyncza liczba podwójna liczba mnoga m n ż m n ż m n ż mianownik адовꙑи адовоѥ адоваꙗ адоваꙗ адовѣи адовии адоваꙗ адовꙑѩ dopełniacz адоваѥго адовꙑѩ адовоую адовꙑихъ celownik адовоуѥмоу адовѣи адовꙑима адовꙑимъ biernik адовꙑи адовоѥ адовѫѭ адоваꙗ адовѣи адовꙑѩ адоваꙗ адовꙑѩ narzędnik адовꙑимь адовѭ адовꙑима адовꙑими miejscownik адовѣѥмь адовѣи адовоую адовꙑихъ wołacz адовꙑи адовоѥ адоваꙗ адоваꙗ адовѣи адовии адоваꙗ адовꙑѩ
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1-2) адовьнъ, адовьскъ, тръторьскъ
- (1.2) г҄еоньскъ
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła: