ουρητήρας

ουρητήρας (język nowogrecki)

transliteracja:

ouritíras

wymowa:

IPA: [u.ri.ˈti.ras]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) anat. moczowód

odmiana:

(1) M2

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ουρητήριο n, ουρήθρα ż, ούρηση ż, ουρία ż, ούρο n, ουροδοχείο n

przym. ουρικός, ουροδόχος

czas. ουρώ

form. słow. ουρο-, ουρό-, ουρ-

związki frazeologiczne:

etymologia:

koine οὐρητήρ

uwagi:

źródła: