μοναξιά

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

μοναξιά (język nowogrecki)[edytuj]

transliteracja:
monaxiá
wymowa:
IPA[mo.na.ˈksça]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) samotność, osamotnienie, odosobnienie, izolacja
(1.2) pustkowie, bezludzie, głusza
odmiana:
(1.1-2) lp F24; blm
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) απομόνωση, απομονωτισμός, μοναχικότητα
(1.2) ερημιά, ερημοσύνη
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. μοναχός m, μοναχή ż
przym. μοναχικός, μοναχός, μονάχος
związki frazeologiczne:
etymologia:
koine μοναξία < gr. μονάξ
uwagi:
źródła: