μάντης
μάντης (język nowogrecki)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˈman.ðis]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- odmiana:
- (1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ο μάντης οι μάντεις dopełniacz του μάντη των μάντεων biernik το μάντη τους μάντεις wołacz μάντη μάντεις
- przykłady:
- (1.1) Οι Σκύθες έχουν πολλούς μάντεις που βγάζουν τις μαντείες τους από πολλές βέργες από ιτιά.[1] → Scytowie mają wielu wróżbiarzy, którzy czerpią swoje przepowiednie z wielu witek wierzby.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) μαντευτής
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. μαντεία ż, μαντείο n, μάντεμα n, μάντισσα ż, μαντευτής m, μαντεύτρα ż, μαντοσύνη
- przym. μαντικός
- przysł. μαντικά
- czas. μαντεύω, μαντεύομαι
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Ηρόδοτου, Ιστορία, βιβλίο Δ. 67, ΟΕΔΒ, Αθήνα, σ. 79