μάντης

μάντης (język nowogrecki)

wymowa:

IPA: [ˈman.ðis]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) wróżbiarz, wróżbita

odmiana:

(1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ο μάντης	οι μάντεις
dopełniacz	του μάντη	των μάντεων
biernik	το μάντη	τους μάντεις
wołacz	μάντη	μάντεις

przykłady:

(1.1) Οι Σκύθες έχουν πολλούς μάντεις που βγάζουν τις μαντείες τους από πολλές βέργες από ιτιά. → Scytowie mają wielu wróżbiarzy, którzy czerpią swoje przepowiednie z wielu witek wierzby.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) μαντευτής

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. μαντεία ż, μαντείο n, μάντεμα n, μάντισσα ż, μαντευτής m, μαντεύτρα ż, μαντοσύνη

przym. μαντικός

przysł. μαντικά

czas. μαντεύω, μαντεύομαι

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. μάντις

uwagi:

źródła: