κούκος

κούκος (język nowogrecki)

κούκος (1.1)

wymowa:

IPA: ['ku.kos]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) ornit. kukułka

(1.2) kukułka (z zegara)

(1.3) przen. samotnik, odludek

(1.4) czapka

odmiana:

(1) M18

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.4) σκούφος

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

wykrz. κούκου

związki frazeologiczne:

• μου βγήκε ο κούκος αηδόνι, μου στοίχισε ο κούκος αηδόνι, μου κόστισε ο κούκος αηδόνι → płacić jak za zboże, przepłacić
• τρεις κι ο κούκος → nieliczni
• ένας κούκος δε φέρνει την άνοιξη → jedna jaskółka nie czyni wiosny

etymologia:

nazwa dźwiękonaśladowcza

uwagi:

forma równoważna κούκκος

źródła: