εφιάλτης

εφιάλτης (język nowogrecki)

εφιάλτης (1.1)

wymowa:

IPA: [e.'fjal.tis]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) koszmar, zmora

(1.2) przen. postrach, koszmar

odmiana:

(1) M10: lp D. εφιάλτη; lm εφιάλτες, D. εφιαλτών

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) βραχνάς

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. εφιαλτικός

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) gr. ἐφιάλτης

uwagi:

źródła: