εντολή

εντολή (język nowogrecki)

wymowa:

IPA: [en.do.ˈʎi]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) polecenie, nakaz, rozkaz

(1.2) rel. przykazanie

odmiana:

F29: lp D. εντολής; lm εντολές, D. εντολών

przykłady:

(1.1) Ο διευθυντής μας έδωσε εντολή να μη φύγει κανείς πριν τις πέντε. → Nasz dyrektor wydał polecenie, aby nikt nie wyszedł przed piątą.

(1.2) Ο Θεός έδωσε τις δέκα εντολές στους Εβραίους. → Bóg dał dziesięć przykazań Żydom.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) παραγγελία, διαταγή

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. εντολέας, εντολοδότης, εντολοδότρια

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. ἐντολή

uwagi:

źródła: