γάιδαρος

γάιδαρος (język nowogrecki)

γάιδαρος (1.1)

transliteracja:

wymowa:

IPA: [ˈɣai̯.ða.ros]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) zool. osioł

(1.2) pejor. przen. gbur, prostak, grubianin, cham

odmiana:

(1.1-2) M20a,

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ο γάιδαρος	οι γάιδαροι
dopełniacz	του γαϊδάρου	των γαϊδάρων
biernik	το γάιδαρο	τους γαϊδάρους
wołacz	γάιδαρε	γάιδαροι

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) γαϊδάρα, γαϊδουράκι

(1.2) άξεστος, αγροίκος, αναίσθητος

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. γαϊδούρι n, γαϊδουράγκαθο n, γαϊδουρόβηχας m, γαϊδουρολάτης m, γαϊδάρα

zdrobn. γαϊδουράκι n, γαϊδαράκος m

forma żeńska γαϊδούρα ż

przym. γαϊδουρινός, γαϊδουρίσιος

tem. słow. γαϊδουρο-, γαϊδουρό-, γαϊδουρ-

związki frazeologiczne:

είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα → kocioł garnkowi przygania, a sam smoli

ο γάιδαρος είναι γάιδαρος και ας φορεί και σέλα → i w Paryżu nie zrobią z owsa ryżu

etymologia:

(1.1) arab. gadar, gaidar ^{[potrzebna transkrypcja na arabski]}

(1.2) od (1.1)

uwagi:

źródła: