αετός

αετός (język nowogrecki)

αετός (1.1)

αετός (1.3)

αετός (1.4)

transliteracja:

wymowa:

IPA: [a.e.ˈtos]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) ornit. orzeł (ptak)

(1.2) przen. orzeł (zdolna, bystra osoba)

(1.3) pot. latawiec (zabawka)

(1.4) icht. raja, płaszczka

odmiana:

(1.1-4) M17: lp D. αετού, B. αετό, W. αετέ; lm M. & W. αετοί, D. αετών, B. αετούς

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) ξεφτέρι, σαΐνι

(1.3) χαρταετός

(1.4) σαλάχι

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. αετίνα, αετομάνα, αετονύχης, αετοφωλιά, αέτωμα, αετιδεύς, αετοράχη

zdrobn. αετόπουλο n

przym. αετίσιος, αετόμορφος, αετομάτης, αετονύχης

przysł. αετηδόν

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) gr. ἀετός

uwagi:

popularna forma równoważna αϊτός; dawna ortografia spotykana w literaturze: αητός

źródła: