żurawiczanin

żurawiczanin (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌʒuravʲiˈʧ̑ãɲĩn], AS: [žuravʹičãńĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mieszkaniec Żurawicy lub Żurawicy Górnej

(1.2) mieszkaniec Żurawiczek

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	żurawiczanin	żurawiczanie
dopełniacz	żurawiczanina	żurawiczan
celownik	żurawiczaninowi	żurawiczanom
biernik	żurawiczanina	żurawiczan
narzędnik	żurawiczaninem	żurawiczanami
miejscownik	żurawiczaninie	żurawiczanach
wołacz	żurawiczaninie	żurawiczanie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Żurawica ż, Żurawiczki nmos

forma żeńska żurawiczanka ż

przym. żurawicki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą.

tłumaczenia:

źródła: