żołnierz wyklęty

żołnierz wyklęty (język polski)

wymowa:

​, IPA: [ˈʒɔwʲɲɛʒ vɨˈklɛ̃ntɨ], AS: [žou̯ʹńež vyklẽnty], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę 

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. żołnierz podziemia niepodległościowego i antykomunistycznego lat 40 i 50 XX wieku, stawiający opór sowietyzacji Polski i podporządkowaniu jej ZSRR; zob. też żołnierze wyklęci w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	żołnierz wyklęty	żołnierze wyklęci
dopełniacz	żołnierza wyklętego	żołnierzy wyklętych
celownik	żołnierzowi wyklętemu	żołnierzom wyklętym
biernik	żołnierza wyklętego	żołnierzy wyklętych
narzędnik	żołnierzem wyklętym	żołnierzami wyklętymi
miejscownik	żołnierzu wyklętym	żołnierzach wyklętych
wołacz	żołnierzu wyklęty	żołnierze wyklęci
depr. M. i W. lm: (te) żołnierze wyklęte

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) żołnierz niezłomny, wyklęty

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) częściej w lm

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) выкляты жаўнер m

źródła: