ŝafo

ŝafo (esperanto)

ŝafo (1.1)

morfologia:

ŝaf•o

wymowa:

​ ​ ​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) zool. Ovis, owca

(1.2) osoba zbyt łagodna

(1.3) osoba ślepo naśladująca, baran

odmiana:

(1.1-3)

 

	ununombro	multenombro
nominativo	ŝafo	ŝafoj
akuzativo	ŝafon	ŝafojn

przykłady:

(1.1) La ŝafhundo gardas ŝafojn. → Owczarek strzeże owiec.

(1.2) Se vi faros vin ŝafo, la lupoj vin manĝos. (przysłowie L.Zamenhof „Proverbaro esperanta”) → Jeśli zrobisz z siebie owcę, zjedzą cię wilki.

(1.3) Ne sekvu lin kiel ŝafo. → Nie idź za nim jak baran.

składnia:

kolokacje:

ŝafbleki • ŝafhundo

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

ŝafaro

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Ŝafo, ŝafaro, ŝafino, ŝafido, ŝafejo, ŝafaĵo, ŝafisto

związki frazeologiczne:

nigra ŝafo • milda kiel ŝafo • rigardaĉi kiel ŝafo • de malbona ŝafo estas bona eĉ tufo • de ŝafo senlana eĉ lanero taŭgas • estas ŝafoj, estos lano • gardatan ŝafon eĉ lupo timas • ke la lup' estu sata, kaj la ŝaf' ne tuŝata • lupo dormanta ŝafon ne kaptas • oni tondas ŝafinojn, tremas la ŝafoj • pagos lupo por la ŝafo • pastro ŝafon ne prenas, ĝi hejmen revenas • por ŝafo tondita Dio venton moderigas • por ŝafon formanĝi, lupo trovos pretekston • se lupo ekpentis, ŝafo atentu • se vi faros vin ŝafo, la lupoj vin manĝos • se vi ŝafo fariĝos, lupoj ne mankos • ŝafo donas sian lanon, por ke mastro havu panon • ŝafo kalkulita ne estas savita • unu fava ŝafo tutan ŝafaron infektas

etymologia:

uwagi:

źródła: