świergotanie

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

świergotanie (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) o ptakach: wydawanie krótkich, wysokich dźwięków[1]
(1.2) o ludziach, zwłaszcza dzieciach: szybkie i wesołe wypowiadanie słów
odmiana:
(1.1-2) blm,
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) świergolenie, świegotanie, szczebiotanie, ćwierkanie, ćwierkotanie
(1.2) świergolenie, świegotanie, szczebiotanie
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. świergot m, świergotek m, świergotliwość ż
czas. świergotać ndk., zaświergotać dk.
przym. świergotliwy
związki frazeologiczne:
etymologia:
rzecz. odczas. od świergotać
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „świergotać, świegotać, świergolić” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.