świepot

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

świepot (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈɕfʲjɛpɔt], AS[śfʹi ̯epot], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.i → j 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) bartn. rodzina pszczół miodnych żyjąca dziko w dziupli drzewa
(1.2) bartn. naturalna dziupla w drzewie, w której gnieździ się świepot (1.1)
odmiana:
przykłady:
(1.1) Sędziwy niedźwiedź roztył się przez lato, strasznie łupieżąc świepota i rogaciznę[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) świepiot, szwepot, szwepiot
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Adolf Dygasiński, Gody życia.