świdniczanin
świdniczanin (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌɕfʲidʲɲiˈʧ̑ãɲĩn], AS: [śfʹidʹńičãńĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) mieszkaniec Świdnicy lub Świdnika[1]
- (1.2) osoba pochodząca z Świdnicy lub Świdnika, urodzona w Świdnicy lub Świdniku
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik świdniczanin świdniczanie dopełniacz świdniczanina świdniczan celownik świdniczaninowi świdniczanom biernik świdniczanina świdniczan narzędnik świdniczaninem świdniczanami miejscownik świdniczaninie świdniczanach wołacz świdniczaninie świdniczanie depr. M. i W. lm: (te) świdniczany[2]
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) wybitny / znany świdniczanin • szanowni / drodzy świdniczanie!
- (1.2) rodowity świdniczanin • świdniczanin z krwi i kości / z urodzenia / z dziada pradziada
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) mieszkaniec
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą[3].
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „świdniczanin” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
- ↑
Hasło „świdniczanin” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Hasło „Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
