śrut

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: šrūt

śrut (język polski)[edytuj]

śrut (1.1)
wymowa:
IPA[ɕrut], AS[śrut]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) ołowiane kulki
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. śruta ż, śrutownik m, śrutowanie n, śrucik mrz
czas. śrutować, ześrutować
przym. śrutowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) niem. Schrot[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „śrut” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.

śrut (język wilamowski)[edytuj]

śrut (1.2)
zapisy w ortografiach alternatywnych:
šrūt
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) śruta
(1.2) śrut[1]
(1.3) rupiecie / złom[2]
odmiana:
(1.1-2) lp śrut; lm śrutkjenła
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Józef Latosiński, Monografia miasteczka Wilamowic: na podstawie źródeł autentycznych: z ilustracyami i mapką, Drukarnia Literacka pod zarządem L. K. Górskiego, Kraków 1909, s. 309.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Słownik języka wilamowskiego w: Józef Gara, Zbiór wierszy o wilamowskich obrzędach i obyczajach oraz Słownik języka wilamowskiego, Stowarzyszenie Na Rzecz Zachowania Dziedzictwa Kulturowego Miasta Wilamowice „Wilamowianie”, Bielsko-Biała 2004, ISBN 83-914917-8-1.