śmigus-dyngus

śmigus-dyngus (język polski)

śmigus-dyngus (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌɕmʲiɡuz‿ˈdɨ̃ŋɡus], AS: [śmʹiguz‿dỹŋgus], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk- • udźw. międzywyr.• akc. pob. ​

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) etn. zwyczaj oblewania innych wodą w poniedziałek wielkanocny; zob. też śmigus-dyngus w Wikipedii

(1.2) zob. lany poniedziałek

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	śmigus-dyngus	śmigusy-dyngusy
dopełniacz	śmigusa-dyngusa/śmigusu-dyngusu	śmigusów-dyngusów
celownik	śmigusowi-dyngusowi	śmigusom-dyngusom
biernik	śmigus-dyngus	śmigusy-dyngusy
narzędnik	śmigusem-dyngusem	śmigusami-dyngusami
miejscownik	śmigusie-dyngusie	śmigusach-dyngusach
wołacz	śmigusie-dyngusie	śmigusy-dyngusy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) śmigus, dyngus, oblewany poniedziałek, lej, dzień św. Leja

(1.2) lany poniedziałek

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) zwyczaj ludowy

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. śmigus + dyngus

uwagi:

• inna pisownia dyngus-śmigus
• istnieje również obiegowa forma „śmingus-dyngus”, jednak nienotowana przez słowniki

tłumaczenia:

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: lany poniedziałek

• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• słowacki: (1.1) oblievačka ż, polievačka ż

źródła: