śleptak

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

śleptak (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) reg. ktoś o słabym wzroku[1]
(1.2) reg. człowiek skłonny do płaczu[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) śliptak, beksa
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. ślepy
rzecz. ślepięta nmos, ślepie n, ślepy, ślepota
czas. śleputać, śleptać
przysł. ślepo
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: beksa
źródła:
  1. 1,0 1,1 Hasło „śleptak” w: Jan Karłowicz, Słownik gwar polskich, t. V, Akademia Umiejętności, Kraków 1900, s. 346.