ścin

ścin (język polski)

wymowa:

IPA: [ɕʨ̑ĩn], AS: [śćĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) techn. załamanie powierzchni natarcia lub przyłożenia narzędzia skrawającego; zob. też ścin w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ścin	ściny
dopełniacz	ścinu	ścinów
celownik	ścinowi	ścinom
biernik	ścin	ściny
narzędnik	ścinem	ścinami
miejscownik	ścinie	ścinach
wołacz	ścinie	ściny

przykłady:

(1.1) Ścin jest elementem budowy wiertła.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. ścinać

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: