łomotać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

łomotać (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. łomotnąć)

(1.1) pot. stukać, dobijać się, powodować powstawanie łomotu[1]
(1.2) pot. o sercu: bić mocno[1]
(1.3) pot. bić, uderzać kogoś[1]

czasownik zwrotny niedokonany łomotać się (dk. brak)

(2.1) rzad. forma wzmocniona czas. łomotać (1.1-3)
odmiana:
(1.1-3) koniugacja IX lub koniugacja IX
(2.1) koniugacja IX lub koniugacja IX
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. łomot mrz, łomotanina ż, łomotanie n, łomotnięcie n, nałomotanie n, wyłomotanie n, załomotanie n
czas. łomotnąć dk., nałomotać dk., wyłomotać dk., załomotać dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „łomotać” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.