łacina klasyczna

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

łacina klasyczna (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i ?/i
znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj żeński

(1.1) jęz. język łaciński używany w Imperium Rzymskim w I w. p.n.e. i w I w. n.e.[1]
odmiana:
(1.1) związek zgody,
przykłady:
(1.1) Akcent jest taki sam, jak w łacinie klasycznej[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) łacina
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „łacina klasyczna” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. z Wikipedii