łabęć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

łabęć (język polski)[edytuj]

wymowa:
[uwaga 1] IPA[ˈwabɛ̃ɲʨ̑], AS[u̯abẽńć], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ę 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) daw. łabędź[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Ten ptak jest Łabęć biały, nieprawie wielkimi, / Nie nazbyt też gwiazdami przyodzian ciemnymi.[2]
składnia:
kolokacje:
(1.1) łabęciogęś[1]
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. łabęci[1]
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: łabędź
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „łabęć, łabędź” w: Samuel Bogumił Linde, Słownik języka polskiego, t. 1, część 2, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1807-1814, s. 1207.
  2. Jan Kochanowski, Łabęć