łöwa

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

łöwa (język wilamowski)[edytuj]

zapisy w ortografiach alternatywnych:
łȫva
wymowa:
​?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) chwalić, sławić[1] [2]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) rima
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
śwn. loben < swn. lobēn, lobōn < pragerm. *lubōną; por. st.ang. lofian, st.nord. lofa, dolnoniem. loäwen, niderl. loven, niem. loben, szw. lova
uwagi:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Józef Latosiński, Monografia miasteczka Wilamowic: na podstawie źródeł autentycznych: z ilustracyami i mapką, Drukarnia Literacka pod zarządem L. K. Górskiego, Kraków 1909, s. 284.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Słownik języka wilamowskiego w: Józef Gara, Zbiór wierszy o wilamowskich obrzędach i obyczajach oraz Słownik języka wilamowskiego, Stowarzyszenie Na Rzecz Zachowania Dziedzictwa Kulturowego Miasta Wilamowice „Wilamowianie”, Bielsko-Biała 2004, ISBN 83-914917-8-1.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=łöwa&oldid=8288422”