øreknogle

øreknogle (język duński)

de tre øreknogler (1.1): hammer (malleus), ambolt (incus) og stigbøjle (stapes).

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) anat. kosteczka słuchowa, kostka słuchowa

odmiana:

(1.1) en øreknogle, øreknoglen, øreknogler, øreknoglerne

przykłady:

(1.1) Når vi hører lyd, er det øreknoglekæden - hammer, ambolt og stigbøjle - der overfører svingningerne fra trommehinden ind til det indre øre. → Gdy słyszymy dźwięk, układ kosteczek słuchowych – młoteczek, kowadełko i strzemiączko – przekazuje drgania z błony bębenkowej do ucha wewnętrznego.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) øre, knogle

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

duń. øre + knogle

uwagi:

źródła: