znamię

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

znamię (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) plamka, wypukłość na skórze
(1.2) przen. cecha charakterystyczna właściwa czemuś
(1.3) bot. u niektórych roślin: górna część słupka[1]
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.2) Jeżeli przenikanie świata przez chrześcijaństwo było dewizą średniowiecza, to znamieniem nowożytnych czasów będzie zeświecczanie chrześcijańskich idei i form[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. znamienny
czas. znamionować
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. „Znak”, numery 8-14, str. 91.