zielnik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

zielnik (język polski)[edytuj]

karta z zielnika (1.1)
zielnik (1.2)
zielnik (1.4)
wymowa:
IPA[ˈʑɛlʲɲik], ASelʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) kolekcja zasuszonych dla celów naukowych roślin
(1.2) daw. książka o ziołach
(1.3) placówka badawcza zajmująca się gromadzeniem okazów roślin, ich zabezpieczaniem, przechowywaniem i udostępnianiem do badań
(1.4) ogród z rabatami roślin leczniczych, przyprawowych i zapachowych
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) W ramach warsztatówNa łącedzieci będą mogły zrobić własny zielnik, puszczać latawce, pomalować wazon, rozbić namiot i poznać skrzydlatych przyjaciół[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) zielnik szkolny
synonimy:
(1.1) herbarium
(1.2) herbarz
(1.4) herbarium
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zielony n/mos/mrz, ziele n, zieleń ż, zieloność ż, zielarz m, zielarka ż, zielarnia ż, zielenina ż, zielonka ż, zielarstwo n, zielenienie n
czas. zielenić, zazielenić, zzielenieć, pozielenieć
przym. zielnikowy, zielny, zielony, zielonkawy
przysł. zielono, zielonkawo
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. ziele + -nik
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: