zerfallen

zerfallen (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ʦɛɐ̯ˈfalən] IPA: [ʦɛɐ̯ˈfiːl] IPA: [ʦɛɐ̯ˈfalən]

​

znaczenia:

czasownik mocny, nierozdzielnie złożony

(1.1) rozpadać się, rozpaść się

(1.2) rozwalać się, rozwalić się

przymiotnik

(2.1) zniszczony

odmiana:

(1.1-2) zerfallen (zerfällt), zerfiel, zerfallen (sein)

(2.1)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der zerfallene ein zerfallener zerfallener	die zerfallene eine zerfallene zerfallene	das zerfallene ein zerfallenes zerfallenes	die zerfallenen zerfallenen zerfallene
Gen.	słaba mieszana mocna	des zerfallenen eines zerfallenen zerfallenen	der zerfallenen einer zerfallenen zerfallener	des zerfallenen eines zerfallenen zerfallenen	der zerfallenen zerfallenen zerfallener
Dat.	słaba mieszana mocna	dem zerfallenen einem zerfallenen zerfallenem	der zerfallenen einer zerfallenen zerfallener	dem zerfallenen einem zerfallenen zerfallenem	den zerfallenen zerfallenen zerfallenen
Akk.	słaba mieszana mocna	den zerfallenen einen zerfallenen zerfallenen	die zerfallene eine zerfallene zerfallene	das zerfallene ein zerfallenes zerfallenes	die zerfallenen zerfallenen zerfallene

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Zerfallen n, Zerfall m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: fallen • abfallen • anfallen • auffallen • auseinanderfallen • ausfallen • befallen • beifallen • dahinfallen • darüberfallen • durchfallen • einfallen • entfallen • fortfallen • gefallen • herabfallen • herausfallen • herfallen • herunterfallen • hinauffallen • missfallen • umfallen • überfallen • verfallen • wegfallen • zerfallen • zufallen • zurückfallen • zusammenfallen

źródła: