zbawić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

zbawić (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. zbawiać)

(1.1) wyciągnąć kogoś z opresji, uratować
(1.2) rel. uchronić przed potępieniem wiecznym
(1.3) daw. pozbawić
odmiana:
(1.1-3) koniugacja VIa
przykłady:
(1.2) Nie przyszedłem bowiem po to, aby świat sądzić, ale aby świat zbawić[1].
(1.3) Ból, gniew, rany, wzruszenie, przestrach, zbawiły siłi słabość niezmierna rozeszła po wszystkich jej członkach, oczy i myśli jej zgasłyi padła zemdlona[2].
składnia:
(1.1-2) zbawić + B.nie zbawić + D.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) uratować, wybawiać
(1.2) odkupić, wykupić
(1.3) pozbawić
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zbawienie n, zbawiciel m, Zbawiciel m, zbawca mos, Zbawca mos
czas. zbawiać ndk.
przym. zbawienny, zbawczy
przysł. zbawiennie
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. *jьzbaviti[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Ewangelia wg św. Jana 12,47
  2. Henryk Sienkiewicz, Ogniem i mieczem, tom III, rozdział II
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „zbawić” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.