zawadiaka

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

zawadiaka (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌzavaˈdʲjaka], AS[zavadʹi ̯aka], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.i → j 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba skłonna do awantur, potyczek
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Byli to ludzie nieustraszeni, zawadiacy, zuchwalcy[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) awanturnik, bałaguła, choleryk, furiat, gwałtownik, hałaburda, kogut, piekielnik, zabijaka; daw. zawadiak
antonimy:
(1.1) anioł, flegmatyk
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zawadiak mos, zawadiackość ż, zawadiactwo n
czas. zawadiaczyć ndk.
przym. zawadiacki
przysł. zawadiacko
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. *vaditiprzeszkadzać
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: awanturnik
źródła:
  1. Urke-Nachalnik, W matni (wyd. 1938)