zanudzać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

zanudzać (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[zãˈnuʣ̑aʨ̑], AS[zãnuʒać], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. zanudzić)

(1.1) powodować nudę, nudzić

czasownik zwrotny niedokonany zanudzać się (dk. zanudzić się)

(2.1) odczuwać nudę, nudzić się
odmiana:
(1.1) koniugacja I
(2.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Przestali rozmawiać z sąsiadami, w szkole zaczęli nosić się z pańska, kioskarzy i tramwajarzy zanudzali informowaniem o swych genialnych dzieciach[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) zanudzać kogoś czymś • zanudzać opowiadaniem / opowieścią / swoją obecnością / zwierzeniamibardzo / strasznie / potwornie zanudzać • zanudzać szefa / uczniów / telewidzów
(2.1) zanudzać się na śmierć / w szkole / w muzeum, nawzajem
synonimy:
(1.1) nudzić, męczyć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. nuda ż, nudziarz m, zanudzanie n, nudności nmos
czas. nudzić ndk., przynudzać ndk.
przym. nudny
przysł. nudno
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: nudzić
(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: nudzić się
źródła:
  1. Włodzimierz Kalicki; Współpraca: Weronika Kostyrko, Jacek Kalabiński, MENSA, „Gazeta Wyborcza”, 22/12/1995, Narodowy Korpus Języka Polskiego.