zamiatać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

zamiatać (język polski)[edytuj]

oni zamiatają (1.1)
wymowa:
IPA[zãˈmʲjataʨ̑], AS[zãmʹi ̯atać], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.i → j 
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. zamieść)

(1.1) oczyszczać jakąś powierzchnię za pomocą miotły, szczotki lub innego podobnego narzędzia
(1.2) przen. poruszać czymś, dotykając ziemi[1]
odmiana:
(1.1-2) koniugacja I
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.2) zamiatać ogonem
synonimy:
(1.1) omiatać, wymiatać
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) czyścić, oczyszczać
(1.2) ciągnąć
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zamiatanie n, miotła ż, miotełka ż, zmiotka ż, zmiotki nmos, zamiatarka ż, zamiatacz m, zamiataczka ż, miotlarz m
czas. zmiatać ndk., zmieść dk., wymiatać ndk., wymieść dk., omiatać ndk., omieść dk.
przym. miotłowy
związki frazeologiczne:
zamiatać pod dywan
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „zamieść” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.