zakładnik

zakładnik (język polski)

porywacz trzymający zakładnika (1.1)

wymowa:

IPA: [zaˈkwadʲɲik], AS: [zaku̯adʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba przetrzymywana w celu wymuszenia jakiś korzyści; zob. też zakładnik w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	zakładnik	zakładnicy
dopełniacz	zakładnika	zakładników
celownik	zakładnikowi	zakładnikom
biernik	zakładnika	zakładników
narzędnik	zakładnikiem	zakładnikami
miejscownik	zakładniku	zakładnikach
wołacz	zakładniku	zakładnicy

przykłady:

(1.1) Porywacze zażądali okupu. Jeśli go nie dostaną, to zabiją zakładników.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) porywacz m

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zakład m

forma żeńska zakładniczka

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) hostage
• baskijski: (1.1) bahitu
• chorwacki: (1.1) talac m
• duński: (1.1) gidsel n
• esperanto: (1.1) garantiulo
• francuski: (1.1) otage m
• hiszpański: (1.1) rehén m
• islandzki: (1.1) gísl m
• japoński: (1.1) 人質
• kataloński: (1.1) ostatge m
• koreański: (1.1) 인질 (injil)
• niemiecki: (1.1) Geisel ż
• norweski (bokmål): (1.1) gissel n
• norweski (nynorsk): (1.1) gissel m/n
• nowogrecki: (1.1) όμηρος m
• rosyjski: (1.1) заложник m, пленник m
• słowacki: (1.1) rukojemník m
• słoweński: (1.1) talec m
• szwedzki: (1.1) gisslan w
• węgierski: (1.1) túsz

źródła: