zadziwić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

zadziwić (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[zaˈʥ̑ivʲiʨ̑], AS[zaʒ́ivʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. zadziwiać)

(1.1) aspekt dokonany od: zadziwiać

czasownik zwrotny dokonany zadziwić się (ndk. zadziwiać się)

(2.1) aspekt dokonany od: zadziwiać się
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
(2.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) I tutaj Tadeusz zadziwił, sądziła, że będzie nalegał, aby odprawić kochliwego inżyniera, a on nagle obrócił wszystko w żart[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. dziwny, zadziwiający
rzecz. zadziwienie n, dziwaczek mos/mrz
czas. zdziwić, zadziwiać, dziwić
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: zadziwiać
(2.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: zadziwiać się
źródła:
  1. Maria Nurowska, Panny i wdowy: zdrada, 1991, Narodowy Korpus Języka Polskiego.