zabrać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

zabrać (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈzabraʨ̑], AS[zabrać]
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. zabierać)

(1.1) zob. zabierać

czasownik przechodni dokonany

(2.1) przen. książk. spowodować śmierć

czasownik zwrotny dokonany zabrać się (ndk. zabierać się)

(3.1) zob. zabierać się
odmiana:
(1-2) koniugacja IX
(3)
przykłady:
(2.1) Wojna zabrała jej oboje rodziców.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) odebrać, odjąć, pozbawić, skonfiskować, zarekwirować
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zabieranie n, zabranie n, zabieracz m, zabierak m, zabór m, zaborca m, zabierca m, zaborczość ż
czas. zabierać ndk.
przym. zabierakowy, zaborczy, zaborowy
przysł. zaborczo
związki frazeologiczne:
zabrać ze sobą tajemnicę do grobu
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: zabierać
źródła: