wysokogórski

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wysokogórski (język polski)[edytuj]

wysokogórski (1.1) pejzaż
wysokogórska (1.2) wyprawa
wymowa:
IPA[ˌvɨsɔkɔˈɡursʲci], AS[vysokogursʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) odnoszący się do wysokich gór, charakterystyczny dla wysokich gór
(1.2) mający związek ze wspinaczką w wysokich górach, dotyczący turystyki uprawianej w wysokich górach
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) dzisiaj Jędrzej Marusarz już nie żyje. Góral z dziada pradziada, którego bujna natura wyżywała się w szlachetnej walce z surową przyrodą wysokogórską[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) klimat / krajobraz wysokogórski • roślinność wysokogórska • jezioro wysokogórskie
(1.2) przewodnik / ratownik wysokogórski • wycieczka / wyprawa / wspinaczka wysokogórska • schronisko wysokogórskie
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Tygodnik Podhalański, nr 13/14, Zakopane, 1999 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.