wyrwać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wyrwać (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈvɨrvaʨ̑], AS[vyrvać]
?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) wyciągnąć na siłę; wyszarpać[1]
(1.2) przen. niespodziewanie przerwać jakiś stan
(1.3) przen. pot. zdobyć partnera, partnerkę, sympatię
odmiana:
(1) koniugacja IX
przykłady:
(1.1) Poślinił palec, tarł papier, odwrócił stronę i ujrzał brzydką dziurę. Wyrwał kartkę, zeszyt się rozsypał, na bibule została plama[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) wyrwać buraki / chwasty / marchewkę • wyrwać bez korzenia / z korzeniami
(1.2) wyrwać do odpowiedzi • wyrwać ze snu / z zamyślenia
(1.3) wyrwać chłopaka / dziewczynę / faceta / laskę
synonimy:
(1.1) wyszarpać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zrywka ż, wyrwanie n, wyrywanie n, wyrwa ż
czas. wyrywać ndk.
związki frazeologiczne:
wyrwać z korzeniami
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Słownik Języka Polskiego Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007 ISBN 9788301146269
  2. Bogdan Wojdowski, Chleb rzucony umarłym, 1971, Narodowy Korpus Języka Polskiego.