wujko

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wujko (język polski)[edytuj]

wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) reg. zob. wujek[1]
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikwujkowujkowie
dopełniaczwujkawujków
celownikwujkowiwujkom
biernikwujkawujków
narzędnikwujkiemwujkami
miejscownikwujkuwujkach
wołaczwujkuwujkowie
przykłady:
(1.1) To wujko mój jest; rodzony brat mojej nieboszczki matki[2].
(1.1) Krzysia trochę niezdrowa i nie przyjdzie, ale prosi, aby wujko choć pode drzwi podszedł, żeby go mogła powitać[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) wujek, wuj, reg. wujo
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wujek m, wuj m, wujo m, wujcio m, wujostwo m, wujowie mos, wujaszek m, wujenka ż, wujka ż, wujanka ż, wujna ż, wujeneczka ż, wujeczny m, wujeczna ż
przym. wujkowy, wujowski, wujowy, wujaszkowy, wujeczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: wujek
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wujko” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ Władysław Łoziński: Oko proroka, czyli Hanusz Bystry i jego przygody
  3. ↑ Henryk Sienkiewicz: Pan Wołodyjowski
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=wujko&oldid=8072843”